Nunc vides, quid faciat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Bork: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Moriatur, inquit.: Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Istic sum, inquit.: Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus
etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem
abeunt, qui venerant.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo
sint.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Bork

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.